Kar korkusu olabilecegini tahmin etmek zor degil ama fobi seklinde korkusu olanlara da gulmemek elde degil. Su hikayeyi okuyunca sanirim bana hak vereceksiniz.

uyandı, kocaman su yatağında gerinirken gülümsedi… kendisini tanıyan herkesin adını korkuyla karışık bir saygıyla andığı yeraltı aleminin efsanevi lideri için yeni bir gün başlıyordu.
doğruldu, lavaboya yürürken o gün yapacağı işleri kafasından geçirdi. birkaç tahsilat, bir baskın, belki bir iki uyarı mahiyetinde yaralama… “hayırlısı” dedi, gülümsemesi daha bir büyüdü.

duş sonrası giyinmeden perdeyi aralayıp dışarı baktı, lapa lapa yağan karı gördüğü anda gülüşü suratında donuverdi. cesareti ve gözükaralığıyla nam salmış adamın panikten elleri birbirine dolaştı, dişleri titremeye başladı. en büyük korkusu karşısındaydı, kar yağıyordu!

su içti, biraz sakinleşince adamlarını arayıp o gün evden çıkmayacağı ve rahatsız edilmemesi gerektiği emirlerini verdi. istese bile çıkamazdı ki, delicesine korkuyordu çünkü.
kimseye anlatmayı denememişti, anlatsa da inanmazlardı zaten. şanlı kabadayının daha minicik bir çocukken üstüne devrilen devasa bir kardanadamın altında kaldığını ve onbeş dakika boyunca çığlıklar içinde ağladıktan sonra ancak kurtarıldığını kim bilebilirdi.

şöminenin karşısına oturdu. elleri hala titriyordu.